't was een drukke week
Door: kristelmarien
Blijf op de hoogte en volg Kristel
12 Februari 2011 | België, Westerlo
Ik heb een drukke week achter de rug. Ik ben elke dag in een school geweest en ik heb nog enkele keren privéles Engels gegeven aan een vrouw uit de stad. Haar man werkt voor de NGO van Elma en spreekt goed Engels en zij wil het nu ook leren. Elma heeft haar aangemoedigd en tot nu toe is ze heel enthousiast.
Dinsdag zijn we met Barischool gaan picknicken. We zijn naar een meer in de buurt van de school gewandeld. Het was er zeer mooi en rustig tot wij er arriveerden. De kinderen waren zeer uitgelaten. Het was heel leuk om hen zo te zien. We hebben spelletjes gedaan en hardlopen enz. En daarna was er de picknick. Dit was echt een heel toffe dag.
Ik ben nu ook twee halve dagen in de Nal Ka Bhilwaraschool geweest. Deze school ligt ook in een dorp in de buurt van Udaipur. Daar is het niveau van het Engels lager, de kinderen zijn er armer en de leerkrachten hebben minder interesse in wat ik doe, maar de kinderen zijn er zo lief en dankbaar. Ze zijn zo gelukkig als ze mogen kleuren of als ik hen een balpen cadeau geef. s ' Morgens ga ik achterop de moto naar de school dus dat gaat nog redelijk snel, maar 's middags doe ik er iets langer over. Eerst rijd ik een eindje mee met de vrachtwagen die alle scholen van eten voorziet, dan rijd ik met de riksja mee en dan wandel ik nog een stuk naar huis. Dan ben ik toch bijna een uur onderweg.
Ik ben deze week niet naar het weeshuis geweest. Twee van de begeleidsters zijn begin deze week getrouwd en nu ligt alles er stil. Hopelijk kan ik er volgende week weer naartoe.
Volgende week heb ik een korte werkweek. Donderdagavond (17/1) vertrek ik met de familie met de auto naar Pushkar. De familie gaat naar een trouwfeest. Ik ga vrijdag Pushkar bezoeken. Ik laat het trouwfeest deze keer aan mij voorbij gaan. Ik heb het één keer meegemaakt en het is absoluut een belevenis, maar niet onmiddellijk iets om elke week te herhalen. Normaal zijn we zaterdagmorgen weer terug in Udaipur.
Ik ben nog steeds gezond, ik heb nergens last van, tenzij van te weinig slaap soms. Er is hier ook constant wel iets te horen : muziek van een trouwfeest, blaffende honden, oproep voor gebed, enz. En als je dan zo licht slaapt als ik hoor je dat natuurlijk allemaal. Maar morgen is de familie naar een trouwfeest (weeral) en dan kan ik misschien overdag wat slaap inhalen.
Het eten is hier ook lekker. Bij mijn familie maken ze het iets minder pikant voor mij, maar ik heb ook al op andere plaatsen gegeten. Daar is het natuurlijk wel pikanter maar niet zo dat je mond ervan in brand staat. Ze gebruiken hier wel veel olie en boter. En als ze iets zoet eten, dan is het wel héééél zoet. Dat vind ik niet zo lekker. In de stad is er een plaats waar ze lekkere koffie hebben van lavazza. Daar ga ik enkele keren per week naar toe als ik even tijd heb. Meestal is de koffie hier niet lekker want ze drinken alleen maar chai (heel zoete thee).
Vandaag ga ik een museum in de stad bezoeken. Vorig weekend heb ik het citypalace bezocht. Ons huis staat bijna tegen het citypalace, dus dat moest ik minstens gezien hebben.
Ik ben nu ongeveer in de helft van mijn verblijf en tot nu toe is de tijd best snel vooruit gegaan. Ik hoop dat het de volgende weken even goed gaat.
Groetjes aan iedereen en tot het volgende verslagje.
Dinsdag zijn we met Barischool gaan picknicken. We zijn naar een meer in de buurt van de school gewandeld. Het was er zeer mooi en rustig tot wij er arriveerden. De kinderen waren zeer uitgelaten. Het was heel leuk om hen zo te zien. We hebben spelletjes gedaan en hardlopen enz. En daarna was er de picknick. Dit was echt een heel toffe dag.
Ik ben nu ook twee halve dagen in de Nal Ka Bhilwaraschool geweest. Deze school ligt ook in een dorp in de buurt van Udaipur. Daar is het niveau van het Engels lager, de kinderen zijn er armer en de leerkrachten hebben minder interesse in wat ik doe, maar de kinderen zijn er zo lief en dankbaar. Ze zijn zo gelukkig als ze mogen kleuren of als ik hen een balpen cadeau geef. s ' Morgens ga ik achterop de moto naar de school dus dat gaat nog redelijk snel, maar 's middags doe ik er iets langer over. Eerst rijd ik een eindje mee met de vrachtwagen die alle scholen van eten voorziet, dan rijd ik met de riksja mee en dan wandel ik nog een stuk naar huis. Dan ben ik toch bijna een uur onderweg.
Ik ben deze week niet naar het weeshuis geweest. Twee van de begeleidsters zijn begin deze week getrouwd en nu ligt alles er stil. Hopelijk kan ik er volgende week weer naartoe.
Volgende week heb ik een korte werkweek. Donderdagavond (17/1) vertrek ik met de familie met de auto naar Pushkar. De familie gaat naar een trouwfeest. Ik ga vrijdag Pushkar bezoeken. Ik laat het trouwfeest deze keer aan mij voorbij gaan. Ik heb het één keer meegemaakt en het is absoluut een belevenis, maar niet onmiddellijk iets om elke week te herhalen. Normaal zijn we zaterdagmorgen weer terug in Udaipur.
Ik ben nog steeds gezond, ik heb nergens last van, tenzij van te weinig slaap soms. Er is hier ook constant wel iets te horen : muziek van een trouwfeest, blaffende honden, oproep voor gebed, enz. En als je dan zo licht slaapt als ik hoor je dat natuurlijk allemaal. Maar morgen is de familie naar een trouwfeest (weeral) en dan kan ik misschien overdag wat slaap inhalen.
Het eten is hier ook lekker. Bij mijn familie maken ze het iets minder pikant voor mij, maar ik heb ook al op andere plaatsen gegeten. Daar is het natuurlijk wel pikanter maar niet zo dat je mond ervan in brand staat. Ze gebruiken hier wel veel olie en boter. En als ze iets zoet eten, dan is het wel héééél zoet. Dat vind ik niet zo lekker. In de stad is er een plaats waar ze lekkere koffie hebben van lavazza. Daar ga ik enkele keren per week naar toe als ik even tijd heb. Meestal is de koffie hier niet lekker want ze drinken alleen maar chai (heel zoete thee).
Vandaag ga ik een museum in de stad bezoeken. Vorig weekend heb ik het citypalace bezocht. Ons huis staat bijna tegen het citypalace, dus dat moest ik minstens gezien hebben.
Ik ben nu ongeveer in de helft van mijn verblijf en tot nu toe is de tijd best snel vooruit gegaan. Ik hoop dat het de volgende weken even goed gaat.
Groetjes aan iedereen en tot het volgende verslagje.
-
12 Februari 2011 - 11:45
V. Ons Ma:
ook niet te véél willen doen hé!
-
14 Februari 2011 - 09:28
Tante Odrada:
Het lijkt me daar enorm boeiend, kristel. Als ik twintig jaar jonger was zou ik het ook wel best eens willen doen wat jii doet. We wensen je nog heel veel werkgenot en reisplezier toe ginder. De groetjes van nonkel Theo en mij. -
14 Februari 2011 - 11:33
Ann:
Hey Kristel, Leuke verslagen, ze nodigen uit tot meer! De tweede helft gaat altijd sneller, dus ook niet vergeten te genieten hé!
Groeten uit Kerkhoven -
15 Februari 2011 - 18:31
Bertje:
ik merk het; ge hebt het daar toch goe precies. beter zo uiteindelijk e, dat ge weet wa doen, u heel nuttig kunt maken en anderen gelukkig kunt maken, want daar gaat het toch om e.
die kindjes gaan nog lang van u spreken en hopelijk ook e beetje int vlaams. amuseer u nog en doe zo verder. X -
17 Februari 2011 - 18:58
Johan:
het is daar precies overal en altijd trouwfeest .
heb je ze al een vliegertje laten maken ?
Hier hebben we het record verbroken : 250 dagen regeringsonderhandelingen
ik wed geen regering voor je terug bent .
nog veel plezier ginder
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
