Nog enkele weken in Udaipur
Blijf op de hoogte en volg Kristel
11 Februari 2017 | België, Westerlo
Ik ben het ondertussen wel gewoon om met de lokale bus naar school te gaan, maar het blijft een avontuur. 's Morgens heb ik meestal een zitplaats want dan vertrek ik aan de eerste bushalte. Maar uitstappen bij de school is altijd een heel gedoe, want dan zit en staat de bus overvol en moet je maar zien dat je van achter naar voor geraakt. En 's avonds stap ik op een bus die eigenlijk al te vol is. maar er kan er altijd nog eentje bij ... Dan is het een uur recht staan, dicht op elkaar gepakt.
Als ik 's morgens in school arriveer is het zo fijn om al die lachende gezichtjes te zien en het enthousiasme waarmee de kids mee naar "mijn" klas komen. Zonder dat ik iets hoef te zeggen, beginnen ze al met de banken aan de kant te schuiven. We gaan immers in een cirkel op de grond zitten. Dat weten ze nog van vorig jaar. Geweldig!
In beide scholen geef ik Engelse les en doe ik creatieve dingen met de kinderen. Ze amuseren zich terwijl ze Engels leren op en speelse, interactieve manier. En ik geniet ervan om de vooruitgang te zien. Er zitten echt wel slimme kinderen in de vierde en vijfde klas van beide scholen die heel snel dingen oppikken. Ik moet hen soms een beetje intomen en extra aandacht geven aan de minder alerte kinderen zodat zij ook aan bod komen in de les. En allemaal stralen ze even hard als ze beloond worden met een sticker uit België in hun schrift, een potlood of een appelsien.
Ik heb ook gezelschapsspelletjes meegebracht. Eenvoudige spelletjes die ze in groepjes van vier kunnen spelen. Ik weet op voorhand niet goed of het gaat lukken, maar het gaat super. We amuseren ons!
Het is misschien moeilijk te begrijpen, maar op korte tijd ontstaat er echt een toffe band met die kinderen. Ook al is onze communicatie beperkt. Sommigen zijn heel aanhankelijk en zo lief.
Dat zorgt er voor dat ik op de laatste schooldag met een dubbel gevoel afscheid neem. Blij om zoveel dankbaarheid en vriendschap van de kinderen en leerkrachten en triest omdat ik ze enorm ga missen. De laatste schooldag voor mij is 23 december want dan begint de wintervakantie. En de scholen waar ik les geef, starten pas opnieuw op 8 of 9 januari. Een lange vakantie deze keer.
Dat geeft me de gelegenheid om in mijn laatste twee weken in Udaipur tijd door te brengen met de vrienden en families die ik er de afgelopen jaren heb leren kennen. Samen koken en eten, uitstapjes maken met de vrouwen en kinderen, spelletjes spelen, chai drinken, héél veel chai drinken enz. Ik vier ook een beetje kerstmis, met een echt, mooi versierd kerstboompje en cadeautjes bij familie thuis . En het nieuwe jaar wordt ingezet op het dakterras van het hotel, samen met het personeel van het hotel. Eenvoudig, geen toeters en bellen, maar plezant en "echt".
Maar na zes weken zon, lekker eten en een geweldig verblijf in Udaipur, is het weer tijd om naar België terug te keren. Het afscheid van het hotelpersoneel, de vrienden en families is moeilijk, maar tranen zijn "not done" dus die bewaar ik tot op het vliegtuig. Ik probeer het toch en het is me bijna gelukt ....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley