aan de slag in Badischool

Het wordt stilaan een traditie om het einde van het jaar in Udaipur door te brengen. Al de zesde keer ondertussen. Ik vlieg met Alitalia via een tussenstop in Rome naar Delhi. Van daaruit gaat het, na een paar uur wachten op de luchthaven, naar Udaipur. Daar word ik opgewacht door bekende gezichten. Zij brengen me naar mijn hotel in het midden van de oude stad. Ik verblijf deze keer niet in mijn vertrouwde kamer in Udai Niwas, maar neem een kamer in een hotel er recht tegenover. Toch nog lekker dicht in de buurt van alle mensen die ik ken.
De eerste dagen in Udaipur geniet ik van het mooie weer, bezoek ik vrienden en dompel mij onder in het Indische leven. De stad is nog even druk, chaotisch en kleurrijk als voorheen. Maar er zijn weer meer restaurantjes, shops en koffiebars. Ze schieten precies als paddenstoelen uit de grond. Ik vraag mij af hoe die allemaal gaan overleven. Ondanks het hoogseizoen zijn er minder toeristen in de stad.
De tweede week van mijn verblijf ga ik naar Badischool. Ik kan helaas niet meer mee met de vaste riksja van de leerkrachten vanuit de stad naar school. Die zit nu blijkbaar toch echt te vol. Mukesh brengt mij met de scooter, een rit van ongeveer 20 minuten. Als ik op school komt, voelt het heel vertrouwd. De kids en leerkrachten kennen mij en ik ken hen. Ik kan dan ook onmiddellijk aan de slag. Niet in het 4de en 5de leerjaar zoals gewoonlijk want zij moeten nog een examen maken, maar in het 1ste en 2de leerjaar. Hun kennis van het Engels is nog heel beperkt. Dan proberen we maar iets anders. Ik vind mooie plastic gekleurde letters in de klas. Daar kan ik wel iets mee. De kleine ukkies vinden het boeiend en amuseren zich. Na de lunch start ik met Engels in het 4de en 5de leerjaar. Er zitten ook deze keer weer enkele heel verstandige, alerte jongens en meisjes in de klas. Om 15 uur komt Mukesh mij ophalen aan school. Het was een mooie eerste schooldag en ik kijk er naar uit om hier heel wat van mijn tijd door te brengen.
De klas die ik vorig jaar samen met mijn ouders en Jan heb geschilderd en opgepoetst, ziet er nog piekfijn uit. De leerkrachten hebben deze klas ingericht als activity room. Banken aan de kant, een grote mat in het midden, didactisch materiaal in de kast en aan de muur. Het doet enorm veel deugd om te zien dat de leerkrachten deze klas goed onderhouden en op een plezante manier gebruiken.
Tot het begin van de wintervakantie op 23 december, ga ik heel vaak naar Badischool. De laatste twee weken, zelfs elke dag van maandag tot zaterdag. Op algemeen verzoek van de leerkrachten en de kids. Een leerkracht is afwezig. Daarom is de leerkracht die wel aanwezig is, heel blij om mij elke morgen te zien verschijnen. Alle kids vragen om in hun klas te komen. Ik doe mijn uiterste best om ze allemaal te plezieren en verdeel mijn tijd tussen de verschillende leerjaren. De ene dag staat er vooral Engels op het programma, de andere dag is er tijd om wat creatieve dingen te doen. Soms is er een extra lange lunchpauze met sport en spel.
Op een dag gaat er een Frans-Roemeens koppel mee naar school. Ik heb hen ontmoet in het guesthouse Black Pepper van Mukesh. Zij vinden het allemaal een beetje overweldigend en druk, maar ze appreciëren het enorm dat ze deze niet toeristische kant van India hebben kunnen zien en ervaren. Als dank nodigen ze me de dag erna uit om samen te dineren. Het wordt een heel mooie avond met lekker eten en fijne gesprekken.
Dit soort ontmoetingen met mensen uit andere landen, uit andere culturen, maakt mijn verblijf in Udaipur extra boeiend en leerrijk.
Tijdens de wintervakantie doe ik het rustig aan. Ik breng veel tijd door bij de families en vrienden die ik de afgelopen jaren heb leren kennen. Veel thee drinken, lekker eten, genieten van de zon, uitstapjes maken in de stad, cadeautjes shoppen..... De tijd gaat veel te snel.
Op 8 januari ga ik een laatste keer naar Badischool. De kids dragen allemaal hun schoenen en sokken die ze voor de vakantie hebben gekregen. Twee vrienden uit Westerlo die meer dan een jaar op de fiets door Azië gereisd hebben, hadden hiervoor geld bijeengebracht. Bedankt mannen. Het geld is goed besteed. Ik heb ook nog een cadeautje bij voor alle jongens en meisjes en al snel is het tijd om afscheid te nemen. Ik beloof de leerkrachten om contact te houden via whatsapp en hoop nog een keer terug te komen.
De volgende dag vertrek ik vanuit Udaipur naar Delhi richting België. Ik heb een heel fijne tijd gehad en het afscheid is moeilijk. De mensen, de stad zitten in mijn hart en het is lastig om die achter te laten. En het voorspelde slechte weer in België is ook niet echt een reden om dolenthousiast naar huis te komen. Gelukkig hebben mijn ouders gezorgd voor een warm appartement en wat eten in mijn frigo en staat een goede vriend mij op te wachten in de luchthaven van Brussel.